วันเสาร์ที่ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2552

นิทาน|คนช่างติ|Version ป้อม

คนช่างติ
นายช่าง เป็นคนที่ชาวบ้านซุบซิบกันว่าเป็นคนปากเสีย ชอบติโน่น ตินี่ เสียจนไม่น่าคบหา ลูกสาวบ้านไหนแต่งตัวนุ่งสั้น นุ่งยาว มีลูก มีผัว ฯลฯ แกก็ชอบติโน่นตินี่ตามประสา ใครทำอะไรดีหรือไม่ดี แกก็ชอบออกความเห็นติโน่นตินี่เรื่อยมาจนน่ารำคาญ

อยู่มาวันหนึง มีพระพุทธรูปลอยน้ำมา ชาวบ้านจึงทำพิธีอัญเชิญพระพุทธรูปขึ้นมาประดิษฐานที่ศาลาหน้าวัด ทุกคนต่างชื่นชมยินดี ออกปากเป็นเสียงเดียวกันว่าพระพุทธรูปองค์นี้ช่างงดงามเสียจริง ๆ งดงามยิ่งนักจนหาที่ติไม่ได้

ด้วยความหมั่นไส้นายช่างและเพื่อเป็นการการันตีความน่าอัศจรรย์ในความงดงามของพระพุทธรูปองค์นี้ จึงมีทแนะเสนอให้ลองไปตามนายช่าง คนช่างติมาดูพระพุทธรูปซิว่างดงามจริงดังชาวบ้านลงความเห็นไว้หรือไม่ ทุกคนจึงเตี้ยมกันไว้แล้วว่าเดี๋ยวเรามาลองลุ้นดูซิว่านายช่างจะหาที่ติพระพุทธรูปองค์นี้ได้ยังไง ในเมื่อพระพุทธรูปองค์นี้งดงามจนหาที่ติไม่ได้แน่นอน

เมื่อนายช่างมาถึง ก็ทึ่งในความงดงามของพระพุทธรูปองค์นี้ กอดอก จับแว่น จับคางตนเอง เอามือไพล่หลัง เดินรอบๆ องค์พระพุทธรูปนั้น พิจารณาด้วยความตั้งใจ แล้วจึงอุทานออกมาว่า "อึมมม!!" ชาวบ้านต่างก็หูตั้งทั้งศาลาเลย ต่างก็แอบลุ้นในใจอย่างเงียบ ๆ เพื่อรอคำตอบ

นายช่างเดินวนอยู่นานสองนาน ก็มีเสียงชาวบ้านตะโกนออกมาว่า "พระองค์นี้สวยจริง ๆ นะนายช่าง..เน้อ!"
นายช่างก็ได้แต่ "อึมมม !.. " (ชาวบ้านต่างเงียบกริบ ลุ้นดูซิว่านายช่างจะพูดอะไรมั่ง) นายช่างพูดเสียงอ่อย ๆ ออกมาว่า "อึมมมม ! ก็.. สวย..ดี..... !!! แต่....(ทายซิ.. แต่อะไร..) แต่เสียอย่างเดียว.. (เสียอย่างเดียวคืออะไร)..พระพูดไม่ได้ !!!!!!!"

เฮ้อ..เวรจริง ๆ.. ดูม้านนนน ดูมันนนน.. หาที่ติจนได้ในที่สุด

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น